STRONGS NT 3822: παλαιόω

παλαιόω, παλαιῷ: perfect πεπαλαίωκα; passive, present participle παλαιουμενος; future παλαιωθήσομαι; (παλαιός);

a. to make ancient or old, the Sept. for בִּלָּה; passive to become old, to be worn out, the Sept. for בָּלָה, עָתַק: of things worn out by time and use, as βαλάντιον, Luke 12:33; ἱμάτιον, Hebrews 1:11 (cf. Psalm 101:27 (); Deuteronomy 29:5; Joshua 9:19 (); Nehemiah 9:21; Isaiah 50:9; Isaiah 51:6; Sir. 14:17). passive τό παλαιούμενον, that which is becoming old, Hebrews 8:13 (Plato, symp., p. 208 b.; Tim., p. 59 c.).

b. to declare a thing to be old and so about to be abrogated: Hebrews 8:13 (see γηράσκω, at the end).

επάλαιεν επαλαιώθη επαλαιώθην επαλαιώθησαν επαλαίωσαν επαλαίωσε παλαίειν παλαιουμενα παλαιούμενα παλαιουμένη παλαιουμενον παλαιούμενον παλαιούται παλαιστάς παλαιστής παλαιστού παλαιωθή παλαιωθήσεσθε παλαιωθήσεται παλαιωθησονται παλαιωθήσονται παλαιώμασιν παλαιώματα παλαιών παλαίωσιν παλαιώσουσιν πεπαλαίωκε πεπαλαιωκεν πεπαλαίωκεν πεπαλαιωμένα πεπαλαίωνται palaiothesontai palaiothḗsontai palaiōthēsontai palaiōthḗsontai palaioumena palaioúmena palaioumenon palaioúmenon pepalaioken pepalaiōken pepalaíoken pepalaíōkenInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts