STRONGS NT 2049: ἐρημόω

ἐρημόω, ἐρήμῳ: passive (present 3 person singular (cf. Buttmann, 38 (33)) ἐρημοῦται); perfect participle ἠρημωμενος; 1 aorist ἐρημωθην; (ἔρημος); from Herodotus down; the Sept. usually for חָרֵב, הֶחֱרִיב, שָׁמֵם; to make desolate, lay waste; in the N. T. only in the passive: πόλιν, Revelation 18:19; to ruin, bring to desolation: βασιλείαν, Matthew 12:25; Luke 11:17; to reduce to naught: πλοῦτον, Revelation 18:17 (16); ἠρημωμένην καί γυμνήν ποιεῖν τινα, to despoil one, strip her of her treasures, Revelation 17:16.

Forms and Transliterations

ερημουμένη ερημούσα ερημουται ερημούται ἐρημοῦται ερημωθείς ερημωθή ερημωθήναι ερημωθήσεται ερημωθήση ερημωθήσονται ερημωθώσι ερημώσαντές ερημώσει ερημώσω ηρημωθη ηρημώθη ἠρημώθη ηρημωμέναις ηρημωμένας ηρημωμένη ηρημωμενην ηρημωμένην ἠρημωμένην ηρημωμένης ηρημωμένον ηρημωμένων ηρήμωσα ηρήμωσαν ηρήμωται eremomenen eremoménen ērēmōmenēn ērēmōménēn eremothe eremṓthe ērēmōthē ērēmṓthē eremoutai eremoûtai erēmoutai erēmoûtai

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts