1 Διὸ  ἀναπολόγητος  εἶ,  ὦ  ἄνθρωπε  πᾶς  ὁ  κρίνων·  ἐν  ᾧ  γὰρ  κρίνεις  τὸν  ἕτερον,  σεαυτὸν  κατακρίνεις·  τὰ  γὰρ  αὐτὰ  πράσσεις  ὁ  κρίνων.  2 οἴδαμεν  δὲ  ὅτι  τὸ  κρίμα  τοῦ  Θεοῦ  ἐστιν  κατὰ  ἀλήθειαν  ἐπὶ  τοὺς  τὰ  τοιαῦτα  πράσσοντας.  3 λογίζῃ  δὲ  τοῦτο,  ὦ  ἄνθρωπε  ὁ  κρίνων  τοὺς  τὰ  τοιαῦτα  πράσσοντας  καὶ  ποιῶν  αὐτά,  ὅτι  σὺ  ἐκφεύξῃ  τὸ  κρίμα  τοῦ  Θεοῦ;  4 ἢ  τοῦ  πλούτου  τῆς  χρηστότητος  αὐτοῦ  καὶ  τῆς  ἀνοχῆς  καὶ  τῆς  μακροθυμίας  καταφρονεῖς,  ἀγνοῶν  ὅτι  τὸ  χρηστὸν  τοῦ  Θεοῦ  εἰς  μετάνοιάν  σε  ἄγει;  5 κατὰ  δὲ  τὴν  σκληρότητά  σου  καὶ  ἀμετανόητον  καρδίαν  θησαυρίζεις  σεαυτῷ  ὀργὴν  ἐν  ἡμέρᾳ  ὀργῆς  καὶ  ἀποκαλύψεως  δικαιοκρισίας  τοῦ  Θεοῦ,  6 ὃς  ἀποδώσει  ἑκάστῳ  κατὰ  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ·  7 τοῖς  μὲν  καθ’  ὑπομονὴν  ἔργου  ἀγαθοῦ  δόξαν  καὶ  τιμὴν  καὶ  ἀφθαρσίαν  ζητοῦσιν  ζωὴν  αἰώνιον·  8 τοῖς  δὲ  ἐξ  ἐριθείας  καὶ  ἀπειθοῦσι  τῇ  ἀληθείᾳ  πειθομένοις  δὲ  τῇ  ἀδικίᾳ,  ὀργὴ  καὶ  θυμός.  9 θλῖψις  καὶ  στενοχωρία,  ἐπὶ  πᾶσαν  ψυχὴν  ἀνθρώπου  τοῦ  κατεργαζομένου  τὸ  κακόν,  Ἰουδαίου  τε  πρῶτον  καὶ  Ἕλληνος·  10 δόξα  δὲ  καὶ  τιμὴ  καὶ  εἰρήνη  παντὶ  τῷ  ἐργαζομένῳ  τὸ  ἀγαθόν,  Ἰουδαίῳ  τε  πρῶτον  καὶ  Ἕλληνι.  11 οὐ  γάρ  ἐστιν  προσωπολημψία  παρὰ  τῷ  Θεῷ. 

12 Ὅσοι  γὰρ  ἀνόμως  ἥμαρτον,  ἀνόμως  καὶ  ἀπολοῦνται·  καὶ  ὅσοι  ἐν  νόμῳ  ἥμαρτον,  διὰ  νόμου  κριθήσονται·  13 οὐ  γὰρ  οἱ  ἀκροαταὶ  νόμου  δίκαιοι  παρὰ  τῷ  Θεῷ,  ἀλλ’  οἱ  ποιηταὶ  νόμου  δικαιωθήσονται.  14 ὅταν  γὰρ  ἔθνη  τὰ  μὴ  νόμον  ἔχοντα  φύσει  τὰ  τοῦ  νόμου  ποιῶσιν,  οὗτοι  νόμον  μὴ  ἔχοντες  ἑαυτοῖς  εἰσιν  νόμος·  15 οἵτινες  ἐνδείκνυνται  τὸ  ἔργον  τοῦ  νόμου  γραπτὸν  ἐν  ταῖς  καρδίαις  αὐτῶν,  συμμαρτυρούσης*  αὐτῶν  τῆς  συνειδήσεως  καὶ  μεταξὺ  ἀλλήλων  τῶν  λογισμῶν  κατηγορούντων  ἢ  καὶ  ἀπολογουμένων,  16 ἐν  〈ᾗ〉  ἡμέρᾳ  ‹ὅτε›  κρίνει  ὁ  Θεὸς  τὰ  κρυπτὰ  τῶν  ἀνθρώπων  κατὰ  τὸ  εὐαγγέλιόν  μου  διὰ  Χριστοῦ  Ἰησοῦ. 

17 Εἰ  δὲ  σὺ  Ἰουδαῖος  ἐπονομάζῃ  καὶ  ἐπαναπαύῃ  νόμῳ  καὶ  καυχᾶσαι  ἐν  Θεῷ  18 καὶ  γινώσκεις  τὸ  θέλημα  καὶ  δοκιμάζεις  τὰ  διαφέροντα  κατηχούμενος  ἐκ  τοῦ  νόμου,  19 πέποιθάς  τε  σεαυτὸν  ὁδηγὸν  εἶναι  τυφλῶν,  φῶς  τῶν  ἐν  σκότει,  20 παιδευτὴν  ἀφρόνων,  διδάσκαλον  νηπίων,  ἔχοντα  τὴν  μόρφωσιν  τῆς  γνώσεως  καὶ  τῆς  ἀληθείας  ἐν  τῷ  νόμῳ·  21 ὁ  οὖν  διδάσκων  ἕτερον  σεαυτὸν  οὐ  διδάσκεις;  ὁ  κηρύσσων  μὴ  κλέπτειν  κλέπτεις;  22 ὁ  λέγων  μὴ  μοιχεύειν  μοιχεύεις;  ὁ  βδελυσσόμενος  τὰ  εἴδωλα  ἱεροσυλεῖς;  23 ὃς  ἐν  νόμῳ  καυχᾶσαι,  διὰ  τῆς  παραβάσεως  τοῦ  νόμου  τὸν  Θεὸν  ἀτιμάζεις;  24 τὸ  γὰρ  ὄνομα  τοῦ  Θεοῦ  δι’  ὑμᾶς  βλασφημεῖται  ἐν  τοῖς  ἔθνεσιν,  καθὼς  γέγραπται. 

25 περιτομὴ  μὲν  γὰρ  ὠφελεῖ  ἐὰν  νόμον  πράσσῃς·  ἐὰν  δὲ  παραβάτης  νόμου  ᾖς,  ἡ  περιτομή  σου  ἀκροβυστία  γέγονεν.  26 ἐὰν  οὖν  ἡ  ἀκροβυστία  τὰ  δικαιώματα  τοῦ  νόμου  φυλάσσῃ,  οὐχ  ἡ  ἀκροβυστία  αὐτοῦ  εἰς  περιτομὴν  λογισθήσεται;  27 καὶ  κρινεῖ  ἡ  ἐκ  φύσεως  ἀκροβυστία  τὸν  νόμον  τελοῦσα  σὲ  τὸν  διὰ  γράμματος  καὶ  περιτομῆς  παραβάτην  νόμου.  28 οὐ  γὰρ  ὁ  ἐν  τῷ  φανερῷ  Ἰουδαῖός  ἐστιν,  οὐδὲ  ἡ  ἐν  τῷ  φανερῷ  ἐν  σαρκὶ  περιτομή·  29 ἀλλ’  ὁ  ἐν  τῷ  κρυπτῷ  Ἰουδαῖος,  καὶ  περιτομὴ  καρδίας  ἐν  πνεύματι  οὐ  γράμματι,  οὗ  ὁ  ἔπαινος  οὐκ  ἐξ  ἀνθρώπων  ἀλλ’  ἐκ  τοῦ  Θεοῦ.