STRONGS NT 1879: ἐπαναπαύω

ἐπαναπαύω:

1. to cause to rest upon anything: the Sept. in Judges 16:26 according to manuscript Alex.; Gregory of Nyssa.

2. Middle (present ἐπαναπαύομαι); future ἐπαναπαύσομαι, and (Luke 10:6 T WH after manuscripts א B) ἐπαναπαήσομαι (see ἀναπαύω); to rest upon anything: τίνι, metaphorically, τῷ νόμῳ, to lean upon, trust to, Romans 2:17 (Micah 3:11; 1 Macc. 8:12). to settle upon, fix its abode upon; ἐπί τινα, with the included idea of antecedent motion toward (see εἰς, C. 2, p. 186a): ἡ εἰρήνη ἐπ' αὐτόν i. e. shall rest, remain, upon him or it, Luke 10:6 (τό πνεῦμα ἐπί τινα, Numbers 11:25; 2 Kings 2:15; ἐπί τίνι, Numbers 11:26 variant).

επαναπαησεται ἐπαναπαήσεται επαναπαυη επαναπαύη ἐπαναπαύῃ επαναπαύσεται επαναπέπαυται επαναστραφέν επαναστραφήσεσθε επαναστραφήσεται επαναστραφήση επαναστραφήσομαι επαναστρέφων επαναστρέψας επαναστρέψεις επαναστρέψη επανατρυγήσεις επανεπαύετο επανεπαύοντο επανεπαύσαντο επανεπαύσατο epanapaesetai epanapaēsetai epanapaḗsetai epanapaue epanapauē epanapaúei epanapaúēiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts